28 Ιουλίου 2009

πονηρό "παιχνίδι" για σκύλους


Θέλετε να χαρίσετε λίγη χαρά στον τετράποδο φίλο σας; Μία εταιρία από τη Βραζιλία βρήκε τον τρόπο, δίνοντας νέα διάσταση στη φράση ''σκυλίσια ζωή''. Κατασκεύασε ένα νέο «παιχνίδι», που απευθύνεται σε όσους σκύλους δεν έχουν την τύχη να γνωρίσουν κάποια σύντροφο.
Πρόκειται για ένα πλαστικό ομοίωμα θηλυκού σκύλου, το οποίο κάνει ήδη θραύση σε Ηνωμένες Πολιτείες, Γερμανία και Ιαπωνία, καθώς μπορεί να προσφέρει ατελείωτες στιγμές ικανοποίησης στους… μοναχικούς σκύλους.
Ωστόσο, δεν έχει γίνει ακόμα γνωστό, αν αυτό το σεξουαλικό βοήθημα απευθύνεται μόνο σε ενήλικους! (εννοεί σκύλους)

το διάβασα εδώ

23 Ιουλίου 2009

Ενα απόγευμα στο Μουσείο Ακροπόλεως

Είχα λιώσει να σιδερώνω χιτώνες και να γυαλίζω σανδάλια και αφού δεν ξέραμε το dress-code είπαμε να είμαστε in. Επρεπε να είμαστε κιουρίες στην επίσκεψή μας στο μουσείο. Είμασταν και πέντε, ζωή να ‘χουμε.
Οργάνωσις φοβερή. Παντού φύλακες να σε παρακολουθούν ωσάν γεράκια.
Το μουσείο είναι η χαρά του μπανιστιρτζή. Βλέπετε όταν σκάβαν για τα θεμέλια, ανακάλυψαν, τί πρωτότυπο, αρχαία. Και είπαν να τα αφήσουν ως έχει και να τα βλέπει και ο κόσμος να θαυμάζει τον πλούτο του υπεδάφους μας. Η μαγκιά όμως είναι ότι τα σκέπασαν με γυαλί και είναι ορατά μέχρι και τον τρίτο όροφο. Βέβαια εσύ μπορεί να κοιτάς αμέριμνος προς τα κάτω και να θαυμάζεις, αλλά και οι από κάτω όροφοι θαυμάζουν και κοιτάζουν εσένα. Γι αυτό προσοχή. Να πάτε με καθαρό βρακί γιατί όπως λένε και οι μανάδες μας ποτέ δεν ξέρεις τί μπορεί να σου συμβεί.
Αν ακούσετε την ατάκα «πώ πώ κοίτα τί ωραίο φόρεμα με τόσες πιέτες» μην ψάξετε για κανα φορεματάκι Γκούτσι! Η ατάκα είναι διαχρονική και σίγουρα αναφέρεται σε κάποια κόρη (άγαλμα ντε).
Αν δείτε άγαλμα να ακουμπάει χαλαρά τον αγκώνα πάνω σε μία ασπίδα σίγουρα βλέπετε μπροστά σας την θεά Αθηνά και όχι την Xena the warrior princess. Ενημερώστε τους αλλοδαπούς φίλους σας που έχουν πάθει ντουβρουτζά με αυτά που τους σερβίρουν στο Χόλυγουντ.
Σίγουρα θα προσέξετε ότι σε μερικές κόρες μέσα από το χιτώνα διαγράφεται το στήθος τους. Οοοοοοχι δεν είχαν υφάσματα see-through, ούτε κάναν διαγωνισμό βρεγμένο μπλουζάκι. Αυτή η τεχνοτροπία ονομάζεται «νωπή τοιχογραφία» αν θυμάμαι καλά τί είπε ο ζωγράφος της παρέας.
Θα δείτε επίσης πολλά αναθέματα. Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, όταν βγάζαν λεφτά, δεν τρέχαν να τα φάνε σε εταίρες και παλλακίδες. Αντίθετα κάναν αναθέματα ( = τάματα) και ευχαριστούσαν τους θεούς τους.
Οι Καρυάτιδες δεν είναι χοντρόλαιμες ούτε η πλούσια κόμη τους οφείλεται σε ράστα. Οι καρυάτιδες αντικαθιστούσαν τους κίονες και το βάρος της στέγης ακουμπάει απαλά στο κεφάλι τους. Αρα έπρεπε η κατασκευή να είναι στιβαρή και παράλληλα ανάλαφρη, όσο και αν τα μοντέλα της εποχής είχαν λαιμό κύκνου και ήταν γκομενάρες.
Μια που είπα μοντέλα. Ωραίες εποχές τότενες. Οι άντρες με τους κοιλιακούς τους, τα μπρατσάκια γεμάτα μούσκουλα, τα μπουτάκια τους μυώδη. Ούτε χλαπάτσες ούτε κοιλιές. Οι γυναίκες πάλι με τα κραγιονάκια τους, τα ωραία φορεματάκια τους, το ωραίο κορμάκι τους. Ομως φευ! Ατιμη κενωνία! οι άντρες τους προτιμούσαν άλλους κώλους, πιο τριχωτούς από τους δικούς τους. Και χρόνος άφθονος.
Σε εκείνες τις ωραίες εποχές, υπήρχε πραγματική διαφάνεια στα έξοδα του κράτους. Θα δείτε μια στήλη που είναι αναλυτικός λογαριασμός εξόδων. Μην ψάξετε για ανάλογη σύγχρονη στήλη με τον αναλυτικό λογαριασμό εξόδων του νέου μουσείου (του νοσοκομείου, του δρόμου, του σχολείου, το πιάσατε το νόημα).
Η αίθουσα με τα μάρμαρα από τη ζωφόρο του Παρθενώνα δεν με ενθουσίασε. Η ζωφόρος είναι ένα διακοσμητικό στοιχείο που περιτρέχει τις τέσσερις πλευρές του ναού και βρίσκεται κάτω από το αέτωμα. Και ναι μεν έχουν κάνει αντιστοιχία της κάθε πλευράς στο νέο μουσείο, αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω το μεγαλείο της κατασκευής. Θα προτιμούσα να υπάρχει και ένα αντίγραφο του αετώματος από πάνω τους. Αχάριστη καρδιά θα μου πείτε. Εδώ έρχονται φυλές από τα πέρατα της οικουμένης να θαυμάσουν τα αρχαία μας. Ισως φταίνε οι επισκέψεις που κάναμε από τα παιδικά μας χρόνια με το σχολείο στα μουσεία μας. Ισως φταίει ότι έχουμε πολλά! Δεν ξέρω.
Πάντως ένα έχω να πώ. Αν έχεις χρόνο και κάθεσαι και ξύνεσαι, μεγαλουργείς!

17 Ιουλίου 2009

Mόδα στα μαγιώ

Η νέα μόδα έρχεται από μία Ταϊβανέζικη εταιρεία η οποία θέλει να μπεί δυναμικά στην αγορά ρούχων για τη θάλασσα και να επεκταθεί σε Κίνα, Αυστραλία και Ιαπωνία.



Δείτε τις προτάσεις της:



Συνολάκι για πάρτυ δίπλα στην πισίνα



Το πουά είναι στη μόδα



Θα βρείτε πολλά ρούχα (πυτζάμες, αποκριάτικα, παλτώ, κλπ) εδώ

16 Ιουλίου 2009

απελευθερώστε την παλάμη σας!

Μου ήρθε το παρακάτω junk e-mail.



ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΜΗ ΤΟΥ ΧΕΡΙΟΥ ΣΑΣ

Ενα ενδιαφέρον σεμινάριο γιά όσους θέλουν να διευρίνουν τούς πνευματικούς τους ορίζοντες και να ανακαλύψουν πράγματα πού μέχρι τώρα απλώς υπέθεταν ότι υπάρχουν.

Ο 13ος Κουντέλιν Ρίνποτσε, μέγας φιλόσοφος και μύστης του Βουδδισμού, θα μας ξεναγήση στα πνευματικά μονοπάτια του σύμπαντος όπου σε κάθε στροφή, θα ανακαλύπτουμε καινούριους κόσμους ύπαρξης, τρόπους ζωής καί απαντήσεις.

Ο Ρίνποτσε διδάσκει σε άπταιστα αγγλικά, αλλά λόγω του ότι δεν υπάρχει χρόνος για μετάφραση, τα μαθήματα θα ειναι μόνο για αγγλομαθείς.

Το κόστος του σεμιναρίου είναι 1000 Ευρώ.



Τι λέ ρε θείο?

που είσαι και ανορθόγραφος. ποιός είναι ο 13ος Κουντέλιν? έχει σχέση με κουνέλι?

ψάχνεις για μαλάκες που θα σου δώσουν 1000 ζεστά ευρωπουλάκια για να ανακαλύψουν καινούργιους κόσμους? Βρε δε βλέπουν τον Χαρδαβέλα καλύτερα? Πιο φτηνά θα τους έρθει.

Πάντως συμφωνώ σε ένα πράγμα.

Στην απελευθέρωση της παλάμης μου.

Ε να λοιπόν!



11 Ιουλίου 2009

Haute Couture

Την είχε γοητεύσει από την αρχή που τον αντίκρυσε. Αντρας άρλεκιν, έτσι τον αποκαλούσε στις φίλες της. Ηταν θεός στα δικά της τα μάτια. Είχε τρόπους. Τη γέμιζε δώρα. Και το κυριότερο είχε λεφτά με ουρά. Πέταγε στα ουράνια όταν ήταν μαζί του. Και όταν τον σκεφτόταν ένα πονηρό χαμόγελο σχηματιζόταν στο προσωπάκι της.
Σήμερα θα την πήγαινε σε ένα παραλιακό εστιατόριο. Σε ένα από αυτά που για να βρεις τραπέζι πρέπει να έχεις κάνει κράτηση από το προηγούμενο καλοκαίρι. Αυτός απλά σήκωσε το τηλέφωνο, είπε το όνομά του και η κράτηση έγινε μόλις μία μέρα πριν.
Είχε ανακατέψει όλη της τη ντουλάπα, για να βρεί τί θα βάλει. Δεν ήθελε κάτι προκλητικό. Ηθελε κάτι σικάτο και δροσερό. Το μάτι της έπεσε στο τελευταίο δώρο που της είχε κάνει. Της το είχε φέρει από το τελευταίο του ταξίδι στην Santa Barbara. Ενα λινό άσπρο παντελόνι, από την τελευταία κολεξιόν του Guy-Ftakis. Ανερχόμενος σχεδιαστής μόδας. Το λινό άσπρο παντελόνι αγκάλισε το σώμα της, μόλις το φόρεσε.
Σίγουρα το βράδυ σήμερα ήταν δικό της.
Εφτασε στην ώρα του, τα μάτια του έλαμψαν μόλις την αντίκρυσε.
Η βραδιά κύλησε, δίπλα στο κύμα, σαν το κύμα. Τόσο γρήγορα της φάνηκε ότι τελειώσαν με το φαγητό. Η αλήθεια ήταν ότι ανυπομονούσε να βρεθεί μόνη μαζί του.
Μπήκαν στο κάμπριο αμάξι του.
Την αγκάλιασε και της ψιθύρισε στο αυτί "θα σου βγάλω τα έντερα".
Πάγωσε!
Που είχε μπλέξει, θέε μου! Χίλιες σκέψεις περάσαν από το μυαλό της. Προσπάθησε να πεταχτεί έξω από το αυτοκίνητο, αλλά ένοιωθε ότι ήταν τόσο βαριά.
Φτάσαν σπίτι του. Ανοιξε την πόρτα, την πήρε αγκαλιά και της ξαναψιθύρισε "θα σου βγάλω τα έντερα".
Δεν μπορούσε να κουνήσει από την τρομάρα. Ηταν και ζαλισμένη από το κρασί...
Αυτός έκανε σαν μανιασμένος. Την φίλαγε παντού με βιάση. Δεν μπορούσε να ξεφύγει από την αγκαλιά του.
Στα αυτιά της αντηχούσαν μόνο οι λέξεις του "θα σου βγάλω τα έντερα"!
Κατάφερε και τον ξεκόλησε από πάνω της και έτρεξε στην τουαλέτα. Κλειδώθηκε, κόντευε να τα κάνει πάνω της από την τρομάρα της. Κατέβασε το παντελόνι της και τότε είδε!

9 Ιουλίου 2009

8 Ιουλίου 2009

Γιατί σε μένα ρε γειτονάκι

Μένω στην ίδια πολυκατοικία στο ίδιο διαμέρισμα από τότε που γεννήθηκα. Είναι παλιά πολυκατοικία και κατά καιρούς, ιδιοκτήτες ανακαινίζουν εξ ολοκλήρου τα διαμερίσματά τους. Μέχρι τώρα έχουμε ανεχτεί δύο ανακαινίσεις. Το διαμέρισμα από πάνω μας, που έκανε να φτιαχτεί ένα χρόνο και το διπλανό μας διαμέρισμα που έκανε να φτιαχτεί περίπου έξι μήνες, αφού το ξήλωσαν όλο. Κάθε μέρα χτυπάγαν, τρυπάγαν, γεμίζαμε σκόνη και ποτέ δεν είπαμε λέξη. Βλέπετε τους ξέρουμε και αυτούς όλη μας τη ζωή. Οταν είμασταν παιδιά, παίζαμε στην αυλή παρέα. Οποτε κλεινόντουσαν έξω, ερχόντουσαν σε μας για βοήθεια. Μιά πόρτα που λένε.

Μέχρι χτες.

Είπαμε να αλλάξουμε το παλιό κλιματιστικό μας και να βάλουμε νέο. Ξέρετε πόσο δύσκολο είναι να βρεις μαστόρια, όχι μόνο κατακαλόκαιρο, αλλά γενικά. Ηδη το ραντεβού είχε αναβληθεί δύο φορές. Χτες λοιπόν εμφανίστηκαν 2 το μεσημέρι. Μέγα σφάλμα κατά τους διπλανούς. Πόση ώρα θέλει να βγεί ένα παλιό κλιματιστικό και να τρυπήσεις να μπεί το νέο? Ούτε ένα τέταρτο! 2.30 λοιπόν χτυπήσαν το κουδούνι με θράσος και απαιτήσαν από τους εργάτες να σταματήσουν γιατί δήθεν ήταν ώρα κοινής ησυχίας. Η φίλη που είχε πάει για βοήθεια, δεν πρόλαβε να τους μιλήσει και την ενημερώσαν οι μάστορες για το συμβάν. Τηλεφώνησε στην αστυνομία και της είπαν ότι ώρα κοινής ησυχίας το καλοκαίρι είναι 3-5.30. Οπότε είμασταν καλυμμένοι. Ελα όμως που 2.45 ξαναχτυπήσαν το κουδούνι με τσαμπουκά. Τους είπε ευγενικά ότι εμείς τόσο καιρό δεν διαμαρτυρηθήκαμε καθόλου με το θόρυβο που κάναν, αλλά αυτές ήταν ήδη έτοιμες για καυγά. Δεν ξέρω αν τους έφταιγε η χτεσινή πανσέληνος. Θεωρώ ανεπίτρεπτα την αναίδεια, τον τσαμπουκά και να βγαίνει κάποιος απο πάνω όταν έχει ήδη λερωμένη τη φωλιά του.

Ευτυχώς γιαυτούς όταν γύρισα σπίτι δεν τους πέτυχα, αλλά ακόμα όποτε το σκέφτομαι φουντώνω.